Mensen, deze en vorige foto´s zijn van Anne en ze heeft besloten -het was moeilijk- het auteursrecht op te heffen, hester mag printen wat ze wil :) Onder andere te zien: leden van ons gastgezinnetje, wij in klederdracht, en een vrouwtje en bootje.. Gaat traag hier in Bolivia, volgende keer meer!
Hasta luego!

Van Cusco naar Puno naar Bolivia!

Dit kan je zomaar overkomen..:
Je wordt wakker in je leuke hostal in Puno -een stadje aan de Peruvian grens van Lake Titicaca- en bent blij dat je die ene vervelde reisgenoot die je maar niet kwijt kon raken toch kwijt bent. Je eet een lekker ontbijtje onder het genot van panfluitversies van Claptons ¨Tears in Heaven¨ en McCartney´s ¨Yesterday¨. Je wordt bij je hostal opgehaald door je gids en groep -bestaande uit zwijgende maar glimlachende Koreanen en overjarige Europeanen- waar je een tweedaagse eilandentour over het meer mee gaat maken. Eerst doe je de befaamde drijvende eilanden (50% natuurlijk en 50% gestampt riet, vastgelegd door een anker) aan en breekt hier fijn je hoofd over. Je gids vertelt een leuk verhaaltje en de drijvende bewoners lachen je toe, al is het maar om je geld. In een rietenboot doe je nog een eiland aan en moet geld voor het ritje lenen van je groepsgenoten omdat je je geld oepsie in de andere boot hebt laten liggen. Je verheugt je over de menslievendheid van je groepsgenoten. Een prachtige twee uur varen later kom je aan op het eiland waar je de nacht door zult brengen. Je wordt opgepikt door je écht Peruaanse gastgezin en krijgt een eenvoudige maar verbazend lekkere lunch voorgezet. Vervolgens vergezelt iemand je naar het voetbalveld uphill, waar enkele mannen uit je groep de locals op hun donder geven -hoewel jij natuurlijk voor de locals was-. Met de meeractieveren van de groep maak je nog een lekkere wandeling de berg op en kijk je je ogen uit op het hemelse uitzicht en de zoveelste tempel, bibberend van de kou. Ja, het is er flink koud maar je gastgezinnetje heeft voor meer dan genoeg dekens op je bed gezorgd en je slaapt dan ook zacht. Maar niet voordat je de avond, opgedost door je familie als een peruaanse pop, dansend in de lokale discotheek hebt doorgebracht. Je eindigt de avond met een armverscheurende rondedans rond een kampvuur, dit alles begeleid door de lokale band (ja, panfluit). Als je wakker wordt miezert het, wat wel past bij het afscheid van je familietje, vooral van het jongste zoontje. Je voegt je weer bij je groepsgenoten en bent enthousiast over de ervaring. Op een volgend eiland maak je weer een heerlijke wandeling en krijg je uitleg van je hevig enthousiaste gids over de speciale kledingtradities van het eiland. Op de terugreis (twee uur, 45 minuten en 30 seconden) lees je je spiritueel getinte of vrouwelijkdramatisch getinte boek uit en geniet je van de zon.
Dit kan je zomaar overkomen...

ZOOO, ik (anne) verveelde me even dus verontschuldigt u (ik heb genoeg van het ge-je) mij voor het bovenstaande, ook al bevat het zeker waardevolle informatie. Ik zal zo zien of ik u een visuele ondersteuning kan geven maar u weet het maar nooit met deze boliviaanse technologie! Ja, u leest het goed, we zitten in Bolivia, een een stadje genaamd Copacabana. U snapt dat we het liedje ¨Her name was looola, she was a show giiirl lala copacabana¨ niet meer uit ons hoofd krijgen. Bolivia lacht ons tot nu toe zonnig toe: we hadden gelukkig geen visa nodig (wat in de lonely planet stond), waar we ook al op gegokt hadden maar het was toch even nagelbijten bij de douane.. en alles is heeeel goedkoop. We zitten nu wel zonder guidebook wat wel voor hilarische tafarelen zorgt; we slapen voor ongeveer 1 euri in een hostal van een schattige boliviaanse familie, het is te skraal voor woorden. Zo maak je, sorry maakt u, nog eens wat mee of niet dan?! Morgen doen we nog een eilandentour, verslaafd als we zijn, en gaan daarna door naar La Paz. We hebben een redelijk plan voor Bolivia en denken over hooguit 3 weken via Chile terug te keren naar ons geliefde Peru. Peru is echter ietwat minder geliefd bij de Peruanen op het moment, de noodtoestand is er afgekondigd.. Gaat gelukkig alleen om demonstraties en de president, wij zullen geen problemen ondervinden, beloofd. Lieve vrienden, volgend bericht kunt u spoedig verwachten!
Veel liefs van Anne en Afke.

Pics!

foto 1: meisje en pleintje in aguas calientes, vlakbij machu picchu
foto 2: in de wolken, afke anne en micha...
foto 3: doe mij ook een scheutje in de tent, KOUD
foto 4: montañita, ecuador, vuurmeneer
foto 5: bleufootedboobies haha, isla de la plata
foto 6: cuenca, ecuador by sunset
foto 7: parque nacional cajas, bij cuenca
foto 8: mooiste peruaanse meisje
foto 9: machu picchu, niet even near hoe het in het echt is
foto 10: de groep, gehaald!

holaatje van Anne, hier wat fotos van mij, veel liefs allemaal! En wisten jullie dat Jezus als laatste avondmaal cavia heeft gegeten? Leerzaam, Peru. Chao!

We did it!!

Hoera voor ons! Na 4 dagen lopen lopen lopen en kamperen in de kou, hebben we het gehaald! We hebben de incatrail uitgelopen, en nu zijn we heel trots en voldaan en moe :D.
Het is alweer een tijdje geleden dat we iets getypt hebben (sorry daarvoor), dus even vanaf het begin:
Voor oud en nieuw zijn we naar cuenca vertrokken, een mooie koloniale stad in zuid ecuador. Daar hebben we een zeer apart oud en nieuw beleefd.. We hadden grote fiestas en vuurwerk verwacht, maar toen we ´s avonds met wat nieuwe kennissen de straat opgingen was het vrij verlaten.. Bijna alle horeca was dicht, hier en daar klonk een knalletje, en het enige feestelijke (?) was het feit dat op elke straathoek grote poppen van papiermache verbrand werden, tsja. Dat is een gewoonte om de corruptie uit de politiek te halen voor het nieuwe jaar (de poppen hebben vaak hoofden van politici). Op zich wel grappig, maar zeer feestelijk was het niet. Ook om 12 uur gebeurde er weinig.. Maaar alles kwam goed, want alle reizigers die ion cuenca verbleven hadden zich op 1 straathoek verzameld, naast een open slijterij haha. Daar hebben we de hele avond staan praten en uiteindelijk was er ergens een discotheek open (maar leeg), waar we ons prima vermaakt hebben.
Een beetje te goed misschien, want de 1e en 2e waren we heeel brak en hebben we ons met de kabeltv van ons hostel vermaakt. De 3e hebben we een oude incaruine bezocht, waar we zomaar een tour kregen van een alwetende amerikaan, erg leuk. S avonds heeft anne met 2 vrienden van oud en nieuw cuy gegeten!! Dat is dus cavia! Het was erg lekker volgens haar. Ik (afke dus) had helaas last van buikgriep of een beetje voedselvergiftiging (vrij onvermijdelijk hier), dus ik zal het in peru nog eens proberen. Het duurde gelukkig maar een dag of 2.
En toen zijn we naar peru vertrokken! Het was erg gek om ecuador daadwerkelijk uit te rijden, toch ons thuis voor bijna 2 maanden. In een stuk of 4 verschillende bussen zijn we, met 1 overnachting tussendoor, in 2,5 dag naar peru gereden. En we zijn voor het eerst afgezet!! Bij het geld wisselen bij de grens hebben we 1 vals biljet van 100 sol ontvangen!! Ja beetje dom van ons, het was ook niet heel officeel allemaal. Maar goed, 100 sol komt neer op 25 eurie, dus het verlies valt wel te overzien ;).
In Lima hebben we 2 dagen doorgebracht, en die stad bevoel helemaal niet slecht. Het is echt een mooie rijke stad, schoon en rustiger dan bijv. Quito. Maar goed, het arme deel hebben we niet gezien, en dat is vrij enorm volgens mij.
Op de avond van 8 januari hebben we onze groep ontmoet voor de inca trail. Grote groep, 16 mensen, maar erg leuk allemaal, het was een hele jonge groep, we hadden een stuk of 5 (bijna) leeftijdsgenoten! De volgende dag naar cuzco gevlogen en onze guide onmote, een klein peruaantje dat de trail al 100en keren gelopen heeft. Cuzco verkent met Fred, een zuidafrikaan, en Mischa (voor klasgenoten, ja echt! hahaha)
(Ooo en we hebben in lima ook een jongen ontmoet die.... Frodo heet!!! dikke lol hahaha). De volgende dag een beetje een domme toeristische bustour van de sacred valley gehad, en al een paar colle tuines beklommen. Een beetje jammer was dat we ons beide eigenlijk niet zo heel fit voelden.. De voedselvergiftiging was blijkbaar toch niet helemaaal weg en ook anne was niet echt in topvorm.. En de volgende dag gingen we al lopen, dus dat was wel een beetje minder.
Maar na 1 nacht in een plaatsje met een onuitspreekbare naam, zijn we ´sochtends vroeg vertrokken naar het begin van de trail. We begonnen om ongeveer 8 uur met lopen. Onze bagage werde gedragen door porters, mannetjes van hier die met enorme pakken op hun rug de trail zon ongeveer renden.. Dat konden wij ze helaas niet nadoen.
De ochtend was makkelijk, vrij vlak. De lunch was groot en goed, zoals al het eten, dat was erg fijn. ´s middags werd het moeilijker, we hebben 1200 meter (!!!!) geklommen, op rotsachtige trappen. Toen we aankwamen waren we heelemaal kapot, net als de rest van de groep. De camping was hoog en koud, en we moesten op matrasjes van 1 cm dik slapen, fijn is dat haha.
De volgende ochtend om 6 uur opgestaan en de rest van de dag 100en meters geklommen, gedaald, geklommen en weer gedaald. Dit was voor ons beiden de zwaarste dag. De natuur was echter wel prachtig, en het gevoel als je een top bereikt als 1e meisje (anne, 2 x!) is natuurlijk heeeel cool! De nacht was iets minder koud, en we begonnen ons ook fitter te voelen.
De 3e dag liepen we alleen ´s ochtends, 900 meter dalen over glibberige treetjes, want het regenseizoen regent behoorlijk zo nu en dan. Dit keer was ik (afke) het eerste meisje dat het kamp bereikte, jeej! We waren in vergelijking met de rest van de groep best wel in goede vorm, al doen we beide niet echt veel aan sport, cool he! s Middags hebben we ons vermaaklt met poker en pesten met mensjes uit de groep. Ook nog een ruine bezocht.
En de volgende ochtend moesten we om 4 uur opstaan in de stroomende regen. Na 2 uur lopen konden we Macchu Pichu bijna aanschouwen, het was namelijk vrij bewolkt. Is wel te zien op de fotos waarschijnlijk.. Maar toen we aankwamen brak de zon door, en het was echt heeeel mooi! De ruines liggen heel verlaten tussen de bergen. De bergen waren heel magisch met de wolken, en het was heel stil en rustig, echt een zeer mooi moment. De ruines zijn heel groot en uitgebreid, de gids heeft ons een goede tour gegeven. En natuurlijk was het gevoel dat we het gehaald hadden helemaal te gek! Echt heel cool om je te beseffen dat je zoiets gewoon kunt. En een van de vetste dingen was dat we zelfs met halve gezondheid eigenlijk nog de beste meisjes van de groep waren! We zijn heeel trots!
Met de trein teruggegaan naar cuzco, en daar na een douche met de halve groep uitgeweest om het te vieren. Een erg leuke avond, waar we nu nog moe van zijn.. Straks hebben we afscheidsetentje, en dan zit het erop!
Hierna ligt alles weer open, een heel gek gevoel, maar ook wel weer lekker om weer vrij te zijn.

Nou, dit was een heel lang verhaal, voortaan zullen we hopelijk iets regelmatiger updaten, want inmiddels doen mijn vingers pijn van het typen..

Ajoo!
Liefs van trotse Afke en Anne