We did it!!

Hoera voor ons! Na 4 dagen lopen lopen lopen en kamperen in de kou, hebben we het gehaald! We hebben de incatrail uitgelopen, en nu zijn we heel trots en voldaan en moe :D.
Het is alweer een tijdje geleden dat we iets getypt hebben (sorry daarvoor), dus even vanaf het begin:
Voor oud en nieuw zijn we naar cuenca vertrokken, een mooie koloniale stad in zuid ecuador. Daar hebben we een zeer apart oud en nieuw beleefd.. We hadden grote fiestas en vuurwerk verwacht, maar toen we ´s avonds met wat nieuwe kennissen de straat opgingen was het vrij verlaten.. Bijna alle horeca was dicht, hier en daar klonk een knalletje, en het enige feestelijke (?) was het feit dat op elke straathoek grote poppen van papiermache verbrand werden, tsja. Dat is een gewoonte om de corruptie uit de politiek te halen voor het nieuwe jaar (de poppen hebben vaak hoofden van politici). Op zich wel grappig, maar zeer feestelijk was het niet. Ook om 12 uur gebeurde er weinig.. Maaar alles kwam goed, want alle reizigers die ion cuenca verbleven hadden zich op 1 straathoek verzameld, naast een open slijterij haha. Daar hebben we de hele avond staan praten en uiteindelijk was er ergens een discotheek open (maar leeg), waar we ons prima vermaakt hebben.
Een beetje te goed misschien, want de 1e en 2e waren we heeel brak en hebben we ons met de kabeltv van ons hostel vermaakt. De 3e hebben we een oude incaruine bezocht, waar we zomaar een tour kregen van een alwetende amerikaan, erg leuk. S avonds heeft anne met 2 vrienden van oud en nieuw cuy gegeten!! Dat is dus cavia! Het was erg lekker volgens haar. Ik (afke dus) had helaas last van buikgriep of een beetje voedselvergiftiging (vrij onvermijdelijk hier), dus ik zal het in peru nog eens proberen. Het duurde gelukkig maar een dag of 2.
En toen zijn we naar peru vertrokken! Het was erg gek om ecuador daadwerkelijk uit te rijden, toch ons thuis voor bijna 2 maanden. In een stuk of 4 verschillende bussen zijn we, met 1 overnachting tussendoor, in 2,5 dag naar peru gereden. En we zijn voor het eerst afgezet!! Bij het geld wisselen bij de grens hebben we 1 vals biljet van 100 sol ontvangen!! Ja beetje dom van ons, het was ook niet heel officeel allemaal. Maar goed, 100 sol komt neer op 25 eurie, dus het verlies valt wel te overzien ;).
In Lima hebben we 2 dagen doorgebracht, en die stad bevoel helemaal niet slecht. Het is echt een mooie rijke stad, schoon en rustiger dan bijv. Quito. Maar goed, het arme deel hebben we niet gezien, en dat is vrij enorm volgens mij.
Op de avond van 8 januari hebben we onze groep ontmoet voor de inca trail. Grote groep, 16 mensen, maar erg leuk allemaal, het was een hele jonge groep, we hadden een stuk of 5 (bijna) leeftijdsgenoten! De volgende dag naar cuzco gevlogen en onze guide onmote, een klein peruaantje dat de trail al 100en keren gelopen heeft. Cuzco verkent met Fred, een zuidafrikaan, en Mischa (voor klasgenoten, ja echt! hahaha)
(Ooo en we hebben in lima ook een jongen ontmoet die.... Frodo heet!!! dikke lol hahaha). De volgende dag een beetje een domme toeristische bustour van de sacred valley gehad, en al een paar colle tuines beklommen. Een beetje jammer was dat we ons beide eigenlijk niet zo heel fit voelden.. De voedselvergiftiging was blijkbaar toch niet helemaaal weg en ook anne was niet echt in topvorm.. En de volgende dag gingen we al lopen, dus dat was wel een beetje minder.
Maar na 1 nacht in een plaatsje met een onuitspreekbare naam, zijn we ´sochtends vroeg vertrokken naar het begin van de trail. We begonnen om ongeveer 8 uur met lopen. Onze bagage werde gedragen door porters, mannetjes van hier die met enorme pakken op hun rug de trail zon ongeveer renden.. Dat konden wij ze helaas niet nadoen.
De ochtend was makkelijk, vrij vlak. De lunch was groot en goed, zoals al het eten, dat was erg fijn. ´s middags werd het moeilijker, we hebben 1200 meter (!!!!) geklommen, op rotsachtige trappen. Toen we aankwamen waren we heelemaal kapot, net als de rest van de groep. De camping was hoog en koud, en we moesten op matrasjes van 1 cm dik slapen, fijn is dat haha.
De volgende ochtend om 6 uur opgestaan en de rest van de dag 100en meters geklommen, gedaald, geklommen en weer gedaald. Dit was voor ons beiden de zwaarste dag. De natuur was echter wel prachtig, en het gevoel als je een top bereikt als 1e meisje (anne, 2 x!) is natuurlijk heeeel cool! De nacht was iets minder koud, en we begonnen ons ook fitter te voelen.
De 3e dag liepen we alleen ´s ochtends, 900 meter dalen over glibberige treetjes, want het regenseizoen regent behoorlijk zo nu en dan. Dit keer was ik (afke) het eerste meisje dat het kamp bereikte, jeej! We waren in vergelijking met de rest van de groep best wel in goede vorm, al doen we beide niet echt veel aan sport, cool he! s Middags hebben we ons vermaaklt met poker en pesten met mensjes uit de groep. Ook nog een ruine bezocht.
En de volgende ochtend moesten we om 4 uur opstaan in de stroomende regen. Na 2 uur lopen konden we Macchu Pichu bijna aanschouwen, het was namelijk vrij bewolkt. Is wel te zien op de fotos waarschijnlijk.. Maar toen we aankwamen brak de zon door, en het was echt heeeel mooi! De ruines liggen heel verlaten tussen de bergen. De bergen waren heel magisch met de wolken, en het was heel stil en rustig, echt een zeer mooi moment. De ruines zijn heel groot en uitgebreid, de gids heeft ons een goede tour gegeven. En natuurlijk was het gevoel dat we het gehaald hadden helemaal te gek! Echt heel cool om je te beseffen dat je zoiets gewoon kunt. En een van de vetste dingen was dat we zelfs met halve gezondheid eigenlijk nog de beste meisjes van de groep waren! We zijn heeel trots!
Met de trein teruggegaan naar cuzco, en daar na een douche met de halve groep uitgeweest om het te vieren. Een erg leuke avond, waar we nu nog moe van zijn.. Straks hebben we afscheidsetentje, en dan zit het erop!
Hierna ligt alles weer open, een heel gek gevoel, maar ook wel weer lekker om weer vrij te zijn.

Nou, dit was een heel lang verhaal, voortaan zullen we hopelijk iets regelmatiger updaten, want inmiddels doen mijn vingers pijn van het typen..

Ajoo!
Liefs van trotse Afke en Anne